علت تنگی نفس مبتلایان به آسم در آسانسور
امروزه آسانسور در زندگی روزمره وسیلهای ضروری محسوب میشود. افزایش جمعیت و زندگی در برجهای بلند با رشد رفاه فردی و اجتماعی دست به دست یکدیگر داده و این فناوری را کاربردی کرده است. رعایت استانداردهای ساخت و نگهداری و مهمتر از آنها افزایش دانش عمومی افراد در مورد این وسیله ضروری بوده و میتواند از بروز حوادث جلوگیری کند. جدا از بحثهای مربوط به ایمنی و کارکرد این وسیله، آنچه در مورد مبتلایان به آسم مهم است این که برخی افراد با ورود به آسانسور احساس تنگینفس و خفگی میکنند. وارد فضای بسته و محدودشدن این تصور را القا میکند که محیط با کاهش اکسیژن همراه بوده و این ذهنیت موجب احساس تنگینفس در این افراد میشود. آنچه مهم است بحث ساختار آسانسور و تصورات افراد در این زمینه است. بیشتر آسانسورها در ظاهر فضای سربسته و تنگی هستند ولی در واقعیت این محفظه کامل بسته نبود و سقف بالای آن عمدا به فضای نصبشده آسانسور مرتبط است که این فضا نیز با محیط ساختمان در ارتباط است. از طرفی اکثر آسانسورها عایق صددرصد هوا نبوده و با درز و شکافهایی که در بدنه خود دارند امکان ورود و خروج هوا را میسر میکنند. از این رو احساس تنگی نفس بهخاطر نبود اکسیژن در آسانسور یک احساس تلقینی-روانی بوده و عمدتا بهخاطر تصور اشتباه فرد از کمبود اکسیژن ایجاد میشود و بهخاطر خفگی واقعی و کمبود اکسیژن نیست. پس توصیه میشود مبتلایان به آسم با افزایش شناخت خود از کارکرد آسانسور، موجب کاهش ترس و تصور اشتباه خود از فضای سربسته شوند تا بتوانند بهراحتی از این وسیله استفاده کنند. در پایان رعایت نکات ایمنی و امنیتی مربوط به وسیله مذکور باید به دقت مدنظر قرار گیرد.