بومی‌سازی صنعت آسانسور در کشور سبب ایجاد اشتغال می‌شود/ ظرفیت بالای قم در صادرات آسانسور

ه گزارش خبرگزاری فارس از قم، محمد صادق برقعی، کارآفرین قمی از جمله کسانی است که در سال‌های اخیر برای رشد صنعت و ایجاد اشتغال آستین همت بالا زده‌اند. صنعت آسانسور جزو صنایع زیرساختی ساختمان‌سازی قلمداد می‌شود و کارآفرینان این صنعت، ضمن تامین نیازهای فعلی، برای بومی‌سازی و صادرات به کشورهای همسایه نیز قدم‌های خوبی برداشته‌اند. در گفت وگو با این کارآفرین قمی گام های بلندی که در سال های اخیر برای رشد و توسعه این صنعت برداشته شده و همچنین اقدامات صورت گرفته برای صادرات این محصول صنعتی را مورد بررسی قرار دادیم. به عنوان سوال نخست، درباره جایگاه فعلی صنعت آسانسور در کشور و در قم توضیح دهید که در کشور کجا ایستاده‌ایم و جایگاه قم کجاست؟ با توجه به شرایطی که در بحث ساختمان و مرتفع سازی در حال رخ دادن است زمینه خوبی برای آسانسور داریم و در حقیقیت صنعت آسانسور هم به این شرایط مربوط به ساختمان‌های بلندمرتبه گره خورده است. قم هم در میان شهرهای کشور با توجه به اینکه شهری در حال توسعه است و دورنمای عمرانی که برای قم در نظر گرفته شده خوب و درخشان است. با توجه به این نکته و سابقه‌ای که در تهران داشتیم و نیز اصالت قمی که‌ داشتیم و آشنایی با بازار، شهر قم و روحیات افرادی که در قم درحال تجارت و کسب و کار هستند، تصمیم گرفتیم که در قم هم کار را شروع کرده و در این شهر هم فعالیت داشته باشیم. بازار آسانسور در سال‌هایی که مسکن مهر و ساخت‌وسازهای از این دست بیشتر بود، طبیعتاً به مراتب بازار بهتری بود و نسبت به الان رونق بیشتری داشت؛ اما درحال حاضر هم که پروژه‌هایی مثل مسکن مهر فعال نیست ما در سال بین هزار تا هزار و 100 دستگاه استاندارد داریم که در قم درحال استاندارد گیری هستند و این خود نشان دهنده این است که بازار بزرگی وجود دارد. از سوی دیگر، با توجه به روند ساخت وسازی که در شهرها درحال پیگیری است که مدل استادکاری است؛ یعنی از حالت استاندارد و کلاسیک طراحی مهندسی خارج می‌شود که علتش این است که هزینه ساخت و ساز بالا رفته و نگرش کارفرماها به این شیوه است که قطعات را خودشان خرید کنند و دست نصاب بدهند و بعد هم خودشان به دنبال مهر استاندارد بیافتند چرا که در انتهای هر کاری یک بازدید کلی از کار به عمل می‌آید و براساس ضوابط استنادارد اولیه ارائه می‌شود که جز ملزومات اولیه استفاده از آسانسور است و بدون آن گرفتن پایان کار ساختمان امکان پذیر نیست. در شهرستان‌ها به هر دلیلی این شیوه درحال مرسوم شدن است؛ اما این افراد از یک موضوع غافل هستند. آن هم اینکه وقتی یک شرکت متعهد پشت کار شما نیست دیگر گارانتی و ضمانت نامه معتبری به دنبال کار نیست. مثل نصب یک لباسشویی توسط کسی غیراز نصاب مجاز شرکت سازنده. مصرف کننده باید نسبت به این موضوع حساسیت داشته باشد که ببیند کدام شرکت و کدام عضو انجمن یا سندیکای موردنظر این آسانسور را ضمانت کرده است. گفتید سندیکا یعنی این صنعت آنقدر رشد کرده که انجمن داشته باشد؟ ما الان نماینده انجمن کشوری را در قم داریم که جز معدود استان‌ها هستیم که نماینده انحمن کشوری داشته و بالاتر از آن سندیکای کشوری را هم داریم. چند شرکت در قم مشغول به کار هستند؟ درحدود بیش از 30 شرکت معتبر مشغول فعالیت هستند و چیزی در همین حدود هم شرکت‌هایی هستند که پروانه‌های کسب دارند ولی متاسفانه در حال فعالیت در صنعت آسانسور هستند که قبلاً تعدادشان نزدیک 80 شرکت بود و انجمن خیلی تلاش کرد که این تعداد را کم کند و بعضی‌ها پروانه کسبشان ملغی شد یا دیگر تمدید نشد و جلوی خرده فروشی‌ها گرفته شد. شرکت‌هایی که مجوز دارند از یک سیستم مهندسی استفاده می‌کنند؟ خود شرکت‌ها هم با توجه به شرایطی که دارند درجه بندی دارند؛ مثلاً بعداز یک دوره که پروانه طراحی مونتاژ به آنها داده می‌شود بعضی دیگر صلاحیت تمدید ندارند که این اتفاق امسال برای چند شرکت رخ داد. چرا که سال به سال باید توان خود را ارتقا بدهند و همگام با دانش و امکانات روز پیشرفت کنند و ضوابط به روزتری را داشته باشند. این نکته را باید بگویم که شرکت‌های سازنده آسانسور دارای دو پروانه هستند. یک پروانه کسب که از اصناف می‌گیرند و یک پروانه مونتاژ که از وزارت صنعت معدن تجارت اخذ می کنند. شرکت‌هایی که واجد شرایط مدنظر باشند پروانه مونتاژ را دریافت می‌کنند اما پروانه کسب را هرشرکتی که حداقل‌های کار را داشته باشد می‌تواند بگیرد. خیلی از همکاران ما مدل کسب و کارشان پروانه کسبی است؛ یعنی قطعات را می‌فروشند، نصاب را پیدا می‌کنند و مهر تأیید را از شرکتی که پروانه مونتاژ دارد می‌گیرند که البته این تخلف از طرف شرکتی است که پروانه مونتاژ دارد. در حال حاضر ارزش افزوده صنعت آسانسور دقیقاً خرید و فروش قطعات است یا در طراحی و مونتاژ؟ قطعاً ارزش افزوده در طراحی و مونتاژ است. چون قطعه فروشی را کارفرما می‌تواند با قیمت‌های پایین‌تری تهیه کند و کار را با جنس‌های تقلبی که حتی تشخیصش برای خود شرکت‌ها هم سخت است انجام دهد. متاسفانه این موضوع هم بعداز افزایش قیمت ارز خیلی بروز داشت. در بحث ارزش افزوده شرکت‌هایی که طراحی و مونتاژ دارند ارزش افزوده ایجاد می‌کنند چرا که به قطعات تولیدی ارزش می‌دهند و طراحی و مهندسی می‌کنند. خیلی از کارفرماها فکر می‌کنند این پول اضافه است؛ اما شما وقتی صفر تا صد یک کار را به شرکتی می‌دهید یعنی این کار از شروع که چاه آسانسور است تا انتها براساس طراحی و نقشه کشی‌های مختلف و براساس یک پلن مشخص جلو برده می‌شود. تعهدات اجرا، گرفتن استاندارد، گارانتی و بیمه شامل خدمات شرکت می‌شود، اما وقتی کارفرما قطعات را از کسی بخرد، اگر مشکلی پیش بیاید و شرکت فروشنده تعهدی نداشته باشد و پاسخگو نباشد، شرکت سازنده قطعات هم اساساً جواب تلفن مصرف کننده را هم نمی‌دهد چه رسد که بخواهد پشتیبانی کند. این نکته را هم دقت کنید که در بخش خرید قطعات، قطعات وارد ش