دریغ از یک آسانسور

در ابتدای ورود و عبور از راه پله 6 طبقه مجتمع مسکونی ، از خود می‌پرسیم مگر این مسکن برای افراد معلول ساخته نشده است!؟ پس استفاده از آسانسور حداقل انتظاری است که باید اهالی این ساختمان داشته باشند. در ادامه پای صحبت های خانم قراقی که خودش هم از ناحیه پا دارای معلولیت است نشسته که وضعیت سخت رفت و آمد افراد ساکن در این بلوک را توضیح می‌دهد. قراقی می‌گوید: از سال 88 در کانون معلولان الوند برای تعاونی مسکن مهر عضو شدیم و در ابتدا قرار بود مجتمع ما در الوند ساخته شود که بعد محل ساخت آن به شهرک مهرگان تغییر یافت سپس ما را که 12 عضو در تعاونی مسکن معلولین الوند بودیم با تعاونی مسکن انجمن نابینایان به صورت مشترک قرار دادند و در حال حاضر ما معلولان در بلوک 103 و اعضای انجمن نابینایان در بلوک 104 ساکن هستیم و من خودم از 28 مرداد ماه سال 94 در این مکان زندگی می‌کنم. وی در مورد معضل راه‌اندازی نشدن آسانسور این مجتمع می‌افزاید: متاسفانه با وجودی که تعدادی از ساکنین این مجتمع دچار معلولیت‌های جسمی حرکتی، نابینایی و کم‌بینایی هستند و حتی بیمار دیالیزی هم داریم که در طبقه پنجم زندگی می‌کند؛ بعد از چند سال سکونت در این ساختمان، هنوز آسانسور این مجتمع راه‌اندازی نشده و رفت‌و‌آمد از راه‌پله مشکلات زیادی برای ما به همراه دارد به طوری که خود من تا الان چندین بار بریس پایم شکسته است و چون هزینه درست کردن آن در قزوین را ندارم مجبورم برای درست کردن آن به زنجان یا به تهران بروم.